περισταδόν

Α

επίρρ.

1. καθώς στέκεται κανείς κυκλικά, γύρω από κάτι, καθώς στέκεται ή έρχεται ολόγυρα («οἱ δὲ περιελθόντες πάντοθεν περισταδόν», Ηρόδ.)

2. από όλες τις πλευρές, από παντού («ἐβάλλοντο περισταδόν», Θουκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. περι-στα- τού περι-ίστημι (πρβλ. στά-δην) + επιρρμ. κατάλ. -δόν (πρβλ. παρα-στα-δόν)].